امام هادی علیه السلام در تاريکي هاي آخر شب با دلي شکسته و نفسي آرام، اين چنين مناجات مي کردند:
«إِلهِي مُسِيءٌ قَدْ وَرَدَ وَ فَقِيرٌ قَدْ قُصِدَ، لا تُخَيِّبْ مَسْعاهُ وَ ارْحَمْهُ وَ اغْفِرْ لَهُ و خَطاهُ».
«خدايا! گنهکاري در خانه تو آمده و گدايي آهنگ تو را نموده است.
اميدش را نااميد مکن و او را بيامرز و از خطايش درگذر.»